مقررات ملي ساختمان

به هر حال اولين نوع ساختمان شاه تيرها و ستونها از بتن آرمه ساخته مي‌شود. مراحل مختلف ساخت يك ساختمان بازديد زمين و ريشه كني قبل از شروع هر نوع عمليات ساختماني بايد محل ساختمان بازديد شده و وضعيت و فاصله آن نسبت به خيابانها و جاده‌هاي اطراف مورد بازديد قرار بگيرد و همچنين پستي و بلندي و ساير عوارض زميني مي‌بايستي بوسيله مهندسين نقشه بردار تعيين گردد و همچنين بايد محل چاههاي فاضلاب و چاههاي آبهاي قديمي و مسير قنات قديمي كه ممكن است در هر زميني موجود باشد تعيين شده و محل آن نسبت به پي سازي مشخص گردد. و در صورت لزوم مي‌بايد اين چاهها با بتن و يا شفته پر شود و محل احداث ساختمان نسبت به مين تعيين شود و نسبت به ريشه كني (كندن ريشه‌هاي نباتي كه ممكن است در زمين روئيده باشد) آن محل اقدام شود و خاكهاي اضافي به بيرون حمل گردد و بالاخره بايد شكل هندسي زمين و زواياي آن كاملاً‌ معلوم شده و با نقشه ساختمان مطابقت داده شود. پياده كردن نقشه پس از بازديد محل و ريشه كني اولين اقدام در ساختن يك ساختمان پياده كردن نقشه مي باشد منظور از پياده كردن نقشه يعني انتقال نقشه از روي كاغذ بر روي زمين با ابعاد اصلي به طوري كه محل دقيق پي ها وستونها وديوارها و زيرزمينها و عرض پيها روي زمين به خوبي مشخص باشد و همزمان با ريشه كني و بازديد محل بايد قسمتهاي مختلف نقشه ساختمان مخصوصاً‌ نقشه پي كني كاملا ‌ً‌مورد مطالعه قرار گرفته به طوري كه در هيچ قسمت نقطه ابهامي باقي نماند و بعداً‌ اقدام به پياده كردن نقشه از دوبين‌هاي نقشه برداري كه شامل تئودوليت و نيوو مي باشد استفاده مي‌گردد. رپر ( پنچ مارك ) با توجه به اين كه هر نقطه از ساختمان نسبت به سطح زمين داراي ارتفاع معيني است كه بايد در طول مدت اجرا در هر زمان قابل كنترل باشد براي جلوگيري از اشتباه قطعه بتني به ابعاد دلخواه در نقطه‌اي دورتر از محل ساختمان مي‌سازند به طوريكه در موقع گودبرداري و يا پي كني به آن آسيب نرسد و در طول ساختمان ارتفاع‌هاي ساختمان منجمله ارتفاع فنداسيون را با آن مي‌سنجند كه به اين نقطه بتني رپر مي‌گويند. حال در حين ساختن ساختمان ممكن است رپر در جايي خيلي دورتر از محيط كارگاه باشد در اين صورت بايستي بوسيله دوربين تئودوليت اين نقطه را به داخل كارگاه انتقال داد و تمام ارتفاعات منجمله ارتفاع ميخهايي كه در ابتدا براي مركز فنداسيون كوبيده مي‌شود استفاده مي‌گردد بدين صورت كه دوربين تئودوليت را روي طول كمتر فنداسيونها كه پشت سرهم و در يك رديف قرار دارد. رديف قرار دادي از روي اين طول كوچكتر صفر دوربين را باز مي‌كنند وسپس دوربين را به اندازه 100 گواه كه همان 90 درجه است باز مي‌كنند و سپس ارتفاع ميخ را توسط دوربين نيوو با توجه به ارتفاع نقطه پنچ مارك نقشه تنظيم مي‌كنند. نحوه تراز كردن دوربين نيوو (ترازياب) بدين ترتيب است كه ابتدا پايه‌ها را شل كرده و تا بالاي چانه بوسيله كف دست بالا مي‌آوريم و بوسيله سرپيچ كه در اطراف دوربين قرار دارد دوربين را تراز مي‌كنيم به طوري كه حباب دقيقاً‌ در وسط دايره قرار بگيرد. نحوه تراز كردن دوربين تئودوليت بدين ترتيب است كه ابتدا پايه‌ها را شل كرده (بوسيله پيچ‌هايي كه روي پايه است) و سپس بوسيله كف دست دوربين را تا زير چانه مي‌آوريم و سپس پيچها را سفت مي‌كنيم و پايه‌ها را بوسيله پا باز كرده به طوري كه سه زاويه مساوي با يكديگر بسازند براي استقرار كامل بوسيله پا فشاري روي پدال مي‌آوريم تا خوب در زمين فرو رود و تكان نخورد. و سپس پيچهاي پايه را يكي يكي شل كرده و بالا و پايين كردن پايه‌ها تراز دايره‌اي را روي دستگاه را ميزان مي‌كنيم ناگفته نماند كه قبل از ميزان كردن تراز دايره‌اي دوربين را از جعبه به ارامي در آورده روي سه پايه بوسيله پيچي كه در زير سه پايه قرار دارد محكم مي‌بنديم. پس از اين مرحله نوبت به ميزان كردن تراز لوبيايي مي‌رسد بدين ترتيب كه ابتدا دو پيچ كه از يكديگر فاصله بيشتري دارند تراز لوبيايي را ميزان مي‌كنيم و سپس دوربين را به اندازه 90 درجه مي‌چرخانيم و بعد تراز لوبيايي را دوباره بوسيله يك پيچ باقي مانده ميزان مي‌كنيم حال دوربين آماده ترازيابي وزاويه خاني مي‌باشد. نحوه خواندن زاويه بدين ترتيب است كه بوسيله چشمي كه زاويه خواني صورت مي‌گيرد بدين صورت كه كليدي كه پشت دستگاه وجود دارد زاويه را به آن نقطه‌اي كه نشانه روي كرده‌ايم مي‌بنديم يعني صفري را كه قبلاً‌ بسته بوديم باز مي‌كنيم و سپس دوربين را مي‌چرخانيم به نقطه دلخواه و به اين ترتيب زاويه بين نقطه مورد نظر با نقطه دلخواه به دست مي‌آيد.

گودبرداري گودبرداري بعد از پياده كردن نقشه و كنترل آن در صورت آن در صورت لزوم اقدام به گودبرداري مي‌نمايند. گودبرداري براي آن قسمت از ساختمان انجام مي‌شود مانند موتورخانه‌ها وانبارها و پاركينگ‌ها و غيره. همچنين گودبرداري براي رسيدن به خاكي كه مقاومت لازم براي تحمل بار ساختمان داشته باشد نيز انجام مي‌شود. ظاهراً‌ حداكثر عمق مورد نياز براي گودبرداري تا روي پي مي‌باشد بعلاوه چند سانتي متر بيشتر براي فرش كف و عبور لوله‌ها (در حدود 20 سانتي‌متر كه 6 سانتي‌متر براي فرش كف و 14 سانتي‌متر براي عبور لوله‌ مي‌باشد). ولي گاهي اوقات گودبرداري را تا زير پي ادامه مي‌دهند در اين صورت قالبندي وشناژبندي و آرموتور بندي راحت‌تر امكان پذير مي‌شود. و ثانياً‌ پي‌هاي ما تميزتر و درستر خواهد بود و در ثاني مي‌توانيم خاك حاصل از چاه كني و همچنين تفاله‌هاي ساختمان را در فضاي ايجاد شده بين پي‌ها بريزيم كه اين مطلب از لحاظ اقتصادي مقرون به صرفه مي‌باشد. زيرا معمولاً‌‌ در موقع گودبرداري كار با ماشين صورت مي‌گيرد و درصورتيكه براي خارج نمودن تفاله‌ها و خاك حاصل از چاه فاضلاب از محيط كارگاه مي‌بايد از وسايل دستي استفاده نماييم كه اين امر مستلزم هزينه بيشتري نسبت به كار ماشين مي‌باشد. البته در مورد پي‌هاي نواري اين كار عملي نيست زيرا معمولاً‌ پي‌سازي در پي‌هاي نواري با شفته آهك مي‌باشد كه بدون قالب‌بندي بوده و شفته آهك در محل پي‌هاي حفر شده ريخته شده مي‌شود در اين صورت ناچار هستيم در ساختمان‌هايي كه با پي نواري ساخته مي‌شود اگر گودبرداري نياز داشتيم گودبرداري را تا روي پي ادامه مي‌دهيم چنانچه در گودبرداري در زمينهايي كه آبهاي تحت العرض در سطح بالا قرار دارد در محل گودبرداري آب جمع شود بهتر است كه حوضچه كوچكي در وسط گودحفر نموده و آبهاي جمع شده را با توجه به سرعت جمع شدن به وسيله سطل يا پمپ به خارج منتقل كنيم. پي كني با توجه به اين كه كليه بار ساختمان به وسيله ديوارها يا ستونها به زمين منتقل مي‌شود در نتيجه ساختمان بايد روي زمين قابل اعتماد بوده و قابليت تحمل بار ساختمان را داشته باشد بنا گردد. براي دسترسي به چنين زميني ناچار به ايجاد پي براي ساختمان مي‌باشيم. همچنين براي محافظت پايه ساختمان و جلوگيري از تاثير عوامل جوي نيز بايد حداقل پي هايي كه به عمق50 تا 40 سانتي‌متر حفر كنيم. ابعاد پي عرض و طول و عمق پي‌ها كاملاً‌ بستگي به وزن ساختمان و قدرت تحمل خاك محل ساختمان دارد. در ساختمانهاي بزرگ قبل از شروع كار بوسيله آزمايشات مكانيك خاك (كه به دو طريقه بارگذاري و وزن مخصوص انجام مي‌شوند) قدرت مجاز تحملي زمين را تعيين نموده و از روي آن مهندس محاسب ابعاد پي را تعيين مي‌نمايند. انواع پي‌ها: 1. پي‌ نقطه‌اي 2. پي‌هاي نواري 3. پي‌هاي عمومي 4. شمع‌كوبي يا پي‌هاي عميق پي‌هاي نقطه‌اي براي ساختمان‌هايي كه بار آن بطور متمركز (نقطه‌اي) به زمين منتقل مي‌شود ساخته مي‌گردد مانند : ساختمانهاي فلزي و يا ساختمان‌هاي بتني. پي‌سازي – بتن مگر لايه‌هاي پي سازي در پي‌هاي نواري به ترتيب از پايين عبارتند از: شفته ريزي- كرسي چيني – شناژ- ملات ماسه سيمان براي زير ايزولاسيون رطوبتي – قيرگوني براي ايزولاسيون رطوبتي- ملات ماسه سيمان براي پوشش روي قيرگوني ديوار چيني اصلي. به پي هاي عمومي راديه ژنرال هم مي‌گويند و از بتن مسلح ساخته مي‌شود و داراي محاسبات فني مفصل ودقت اجراي فوق العاده مي‌باشند براي ساختمانهايي كه داراي وزن فوق العاده مي‌باشد و يا ساختمان‌هايي در زمين‌هاي سست ساخته مي‌شود اين گونه پي‌ها ايجاد مي‌گردند. همچنين در زمينهايي كه خيلي سست بوده و به هيچ وجه قدرت تحمل بار ساختمان را نداشته مانند خاكهاي دستي يازمينهاي ماسه‌اي و يا درمحل‌هايي كه زمين بكر در عمق‌هاي زياد قرار داشته باشند از شمع كوبي استفاده مي‌شود. كه خود شمع كوبي انواع مختلفي دارد مانند شمعهاي چوبي و آهكي و فلزي در جا يا فلزي كه پس از بتن ريزي قالب شمع را در مي‌آورند. عمق پي‌هاي نواري و نقطه‌اي در حدود 40 الي 50 سانتي‌متر و عمق پي‌هاي عمومي 80 الي 100 سانتي‌متر مي‌باشد. پي‌سازي پس از گودبرداري و رسيدن به خاك مناسب كه داراي مقاومت كافي باشد براي پي سازي در ابتدا بتن مگر فونداسيون مي‌ريزند. كه اين بتن مگر لاغر هم مي‌گويند مقدار سيمان در بتن مگر در حدود 100 الي 150 كيلوگرم در متر مكعب مي‌باشد. در پي‌هاي نقطه‌اي بتن مگر به دو دليل مورد استفاده قرار مي‌گيرد. 1. براي جلوگيري از تماس مستقيم بتن اصلي پي با خاك 2. براي رگلاژ كف پي و ايجاد سطح صاف براي ادامه پي سازي ضخامت بتن مگر در حدود 10 سانتي‌متر مي‌باشد و معمولاً‌ قالب بندي (چوبي يا آجري) از روي بتن مگر شروع مي‌شود. قالب بندي شناژ و فنداسيون در كارگاههاي ساختماني بتني سه كارگاه وجود دارد كه هم زمان به كار خود ادامه مي‌دهند. اين سه كارگاه عبارتند از : كارگاههاي بتن سازي- آرماتور بندي و قالب بندي. از آنجا كه بتن قبل از سخت شدن روان مي‌باشد لذا براي شكل دادن به آن احتياج به قالب داريم. در حال حاضر در بيشتر ساختمان‌ها از قالبهاي آجري استفاده مي‌شود چون مقرون به صرفه‌تر از قالبهاي چوبي است از قالبهاي فلزي در كارهاي سري سازي استفاده مي‌شود. قالب بندي آجري بدين طريق است كه پس از بتن مگر اندازه پي‌هاي اصلي را با آجر چيده و بعد شناژها را به آن نيز متصل مي‌نمايند. ضخامت اين آجر چيني مي‌تواند 10 سانتي متر هم باشد بهتر است براي اين آجر چيني از ملات گل استفاده نمود زيرا در اين صورت بعد از سخت شدن بتن مي‌توان آجرها را برداشته و مجدداً‌ مورد استفاده قرار داد. ولي در اين طريق (ديوار 10 سانتي متري و ملات گل) ممكن است در موقع بتن ريزي ديوارهاي قالب تحمل وزن بتن را ننموده و از همديگر متلاشي شود. كه در اين صورت مي‌بايد قبل از بتن ريزي پشت كليه قالبها با خاك يا آجر و يا مصالح ديگر بسته شود بطوريكه بخوبي بتواند تحمل وزن بتن را بنمايد. مشكل اساسي در اين نوع قالب بندي آن است كه آجر آب بتن مجاور خود را مكيده و آنرا خشك مي‌كند و فعل و انفعالات شيميايي را در آن متوقف مي‌كند و در نتيجه حد اقل به ضخامت 5 سانتي متر بتون مجاور خود را فاسد مي‌كند. براي جلوگيري از اين كار بهتر است كه رويه آجر را با يك ورقه نايلون پوشيده شود تا آجر با بتون آجرها به راحتي از قالب جدا شده و مي‌تواند در محلهاي ديگر مورد استفاده قرار گيرد به هيچ وجه نبايد تصور نمود كه قبل از بتن ريزي مي‌توان ديوارهاي قالب آجري با پاشيدن آب سيراب نموده بطوريكه آجرها آب بتن را نمكد زيرا اولاً‌ با پاشيدن آب آجر كاملاً‌ سيراب نمي‌شود و در ثاني مقدار زيادي آب در قالب جمع مي‌شود كه خارج كردن آن از قالب بسيار مشكل و حتي غيرممكن مي‌باشد و اين آب داخل پي جاي بتن را گرفته و موجب پوكي قطعه مي‌شود. در ساختمان‌هاي مهم قالب پي‌ها را با چوبهاي روسي مي‌سازند. بدين طريق كه ارتفاع پي‌ها را كه روي نقشه مشخص مي‌باشد تعيين نموده و با كنار هم گذاشتن تخته‌ها به همان اندازه و اتصال آنها به يكديگر بوسيله چوبها چهار تراش قالب پي و يا هر قسمت ديگر را مي‌سازند بايد توجه داشت كه تخته‌ها بايد آنچنان به يكديگر متصل باشند كه به خوبي بتواند وزن بتن و ضربه‌ها و ارتعاشات بوجود آمده از ويبراتور را تحمل نمايد مخصوصاً‌ در مورد شناژها بايد تخته را از بالا به وسيله قطعات چوب چهار تراش به يكديگر متصل نمود به طوري كه درزبندي شود كه شيره بتن از آن خارج نشود. گاهي مواقع نيز از قالبهاي فلزي استفاده مي‌شود كه قالبهاي فلزي به مراتب گرانتر تمام مي‌شود. آرماتور بندي شناژ و فنداسيون آرماتور بندي از حساس‌ترين و با دقت‌ترين قسمتهاي ساختمانهاي بتني مي‌باشد زيرا همان طوريكه قبلاً‌ گفته شد كليه نيروهاي كششي در ساختمان بوسيله ميلگرد‌ها متحمل مي‌شوند بدين لحاظ در اجرا آرماتور بندي ساختمان‌هاي بتني بايد نهايت دقت به عمل آيد براي تعيين قطر و تعداد ميلگردهاي هر قطعه بتني دو منبع تعيين كننده وجود دارد اول محاسبه دوم آئين نامه در مورد اول مهندس محاسب با توجه به مشخصات قطعه بتني قطر ميلگرد را تعيين نموده و در نقشه‌هاي مربوطه مشخص مي‌نمايند كارگاه آرماتوربندي بايد در قسمتي جداگانه از كارگاه اصلي تشكيل گردد. در كارگاههاي كوچك آرماتور را با دست (آچار گوساله) خم مي‌نمايند ولي در كارگاههاي بزرگ خم كردن آرماتور بوسيله ماشين انجام مي‌گيرد. مسئول كارگاه آرموتوربندي بايد از روي نقشه تعداد و شكل هر آرماتور را تعيين نموده و به كارگران مربوطه داده و خم كردن هر سري را دقيقاً‌ زير نظر داشته باشد تا طول آرماتور و خم بردن و زاويه خم كردن و طول قلاب ها طبق نقشه انجام گيرد. ميلگردها بايد از نوع ذكر شده در نقشه باشد (آجدار يا ساده) آرماتور بندي و خم كردن آرماتورها در كارگاههاي كوچك كه مصرف كل آرماتورها از 50 تن بيشتر نيست اگر ميلگرد خميدگي موضعي داشته باشد مي‌بايد اين خميدگي‌ها قبلاً‌ صاف گردد بعد اقدام به شكل دادن آن گردد. براي صاف كردن ميله‌ گردها چكش كاري مجاز نمي‌باشد و آرماتورها بايد تميز و در موقع كار فاقد گل و مواد روغني باشد. ميله‌گردهاي نمره پايين مثلا‌ً‌ 8 و10 كه گاهي به صورت كلافي به كارگاه آورده مي‌شود اين ميلگردها را بايد قبلاً‌ به طول‌هاي مناسب بريده و بوسيله كشيدن صاف نموده و آن گاه مصرف نمود. آرماتورها بايد بطوري به هم بسته شود تا در موقع بتن ريزي از جاي خود تكان نخورده و جابجا نشود و فاصله آنها از يكديگر طوري باشد كه بزرگترين دانه بتن براحتي از بين آنها رد شده و در جاي خود قرار گيرد. آرماتورها تا قطر 12 ميلي متر را مي‌توان با دست خم كرد ولي آرماتورهاي بزرگتر از 12 ميلي‌متر را با دستگاه‌هاي مكانيكي مجهز به فلكه خم ميشود. قطر فلكه خم متناسب با قطر آرماتور بوده و بايد بوسيله محاسب كارگاه تعيين گردد. كليه آرماتورهاي ساده بايد به قلاب ختم شود ولي آرماتورهاي آجدار را مي‌توان بصورت گونيا خم كرد. سرعت خم كردن بايد متناسب با درجه حرارت محيط باشد و بايد با نظر مهندس كارگاه بطور تجربي تعيين شود. بايد از خم كردن و باز كردن آرموتورهاي شكل داده شده و مصرف آن در محل ديگر خودداري نمود و در مواقع ضروري بايد باز كردن هم‌ با نظر مهندس محاسب باشد. وصله كردن آرماتورها با توجه به اين كه طول ميگرد موجود در بازار 12 متري مي‌باشد در اغلب قسمتهاي ساختمانها مخصوصاً‌ در شناژها ميلگردهايي با طول بيشتر مورد نياز است و همين طور قطعات باقيمانده از شاخه‌هاي بزرگ بالاخره بايستي مصرف شوند ناگزير از وصله كردن ميله گردها هستيم بهتر است دقت شود حتي المقدور اين وصله‌ها به حداقل خود برسد يعني در موقع برش كاري طوري اندازه‌ها را باهم جور كنيم كه ريزش آرماتورها زياد نباشد و در صورت اجبار اين اتصالات با نظر مهندس ناظر در جايي باشد كه تنش‌ها در آنجا حداقل است و بايد توجه شود كه در يك مقطع كليه آرماتورها وصله نباشد اتصال دو آرماتور در ساختمان‌هاي بتن آرمه اغلب به صورت پوششي بوده و باروي هم آوردن دو قطعه انجام مي‌شود. اين نوع اتصال براي آرماتور تا نمره 32 مجاز مي‌باشد و آن بدين طريق است كه دو قطعه آرماتور را كنار هم قرار داده و بوسيله سيم آرموتور بندي به همديگر متصل مي‌گردد. طول دو آرماتور روي هم آمده دو قطعه نبايستي كمتر از اندازه داده شده در نقشه باشد و بايد بوسيله مهندس محاسب و ناظر تعيين شود اين طول معمولاً‌ به اندازه 40 برابر قطر ميل گرد مصرفي است. آرماتور بندي شناژ- كف شالوده در قطعات تحت خمش و خمش توام با فشار نبايد در يك مقطع بيش از نصف آرماتور‌ها وصله‌دار باشد در قطعات تحت كشش و كشش توام با خمش نبايد بيش از يك سوم در يك مقطع وصله‌دار باشد. پي‌هاي نقطه‌اي حداقل بايد از دو جهت بوسيله شناژ بتني به پي‌هاي همجوار متصل باشد. حداقل ابعاد اين كلاف بتني بايد 30 سانتي‌متر بوده و بوسيله 4 ميله‌گرد طولي به قطر 12 ميلي‌متر مسلح باشد اين فولادهاي طولي بايد با فولادهاي عرضي (خاموت) به قطر حداقل 5 ميلي‌متر و به فاصله حداكثر 25 سانتي متر به هم ديگر بسته شوند و اين قفسه بافته شده شناژ بايد در تمام طول پي ادامه پيدا كند و به شناژ طرف ديگر پي متصل باشد. حداقل بتن روي قفسه شناژ 3 سانتي‌متر مي‌باشد. فاصله ميله گردهاي شناژ نبايد از 10 سانتي‌متر كمتر باشد و حداقل قطر ميله‌گردهاي داخل شالوده نبايد از 10 ميلي‌متر كمتر باشد. آرماتورهاي كف شالوده بايد در دو جهت در تمام بعد شالوده ادامه پيدا كند ولي اگر طول پي از 3 متر تجاوز نمايد مي‌توان آرماتورها را يك در ميان كوتاهتر اختيار نمود ولي طول آرماتورهاي كوتاه شده نبايد از 8/0 طول اصلي كمتر باشد. آرماتور بندي ريشه ستون آرماتورهاي ريشه با انتظار با ريشه براي اتصال شالوده به ستون بكار مي‌رود بايد تا سطح آرماتورهاي زيرين پي ادامه داشته ادامه داد وبقيه آرماتورهاي ستون را با اندازه 40 سانتي متر داخل پي نمود كليه آرماتورهاي ريشه بايد در انتها داراي خم 90 درجه باشد . اين آرماتورها بايد بوسله خاموت به يكديگر متصل شده و داخل پي بخوبي مستقر شود و يا به عبارت ديگر بايد خاموت‌هاي ستون تا داخل پي ادامه يابد. طول آن قسمت از آرماتورهاي ريشه كه بايد خارج از پي قرار گيرد تا ميله‌گردهاي ستون به آن بسته شود بايد بوسيله مهندس محاسب تعيين گردد ولي هيچ گاه نبايد از 60 تا 50 سانتي متر كمتر گردد. اگر نتيجه محاسبات بيش از اعداد داده شده باشد بايد از اعداد به دست آمده بوسيله محاسبات استفاده شود. براي ايجاد مقاومت در مقابل نيروهاي كششي در بتن داخل شناژ چند رديف در بالا و پايين ميله‌گرد طولي قرار مي‌دهند و اين آرماتور بندي شناژ ميلگردهاي طولي را به وسيله ميلگردهاي عرضي كه به آن خاموت گفته مي‌شود به همديگر متصل مي‌نمايند. ميله گرد‌هاي طول و عرضي را قبلاً‌ مطابق شكل مي‌بافند و بعد در داخل قالب‌بندي شناژ قرار مي‌دهند بايد توجه داشت پهناي اين قفسه بافته شده بايد در حدود 5 سانتي‌متر كوچكتر از پهناي اين قفسه بافته شده باشد بايد هر طرف 5/2 سانتي‌متر باشد به طوريكه اين ميلگردها كاملاً‌ در بتن غرق شده و آنرا از خوردگي در مقابل عوامل جوي محفوظ نمايد. اين اندازه در مناطق مختلف و آب و هواي مختلف و همچنين محل قرار گرفتن قطعه بتني (اينكه درون زمين و يا خارج آن) قرار گيرد ونيز ميزان سولفاته بودن آبهاي مجاور آن متفاوت است كه ميزان آن بوسيله موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران تعيين شده است. ناگفته نماند كه خاموتهاي شناژ اكثراً به صورت مربع و چهار ضلعي است چون چهار عدد ميلگرد در داخل شناژ قرار مي‌گيرد. نكته: ناگفته نماند كه فاصله بين خاموتها در ريشه ستون به مراتب كمتر از جاهاي ديگر ستون مي‌باشد. چون ريشه بايد يكپارچگي ومقاومت بيشتري باشد يا به عبارت ديگري در يك ششم طول بالا كه ستون به سقف متصل مي‌شود فواصل بين خاموتها كمتر از جاهاي ديگر ستون مي‌باشد كه اين فاصله از روي نقشه خوانده مي‌شود. كه توسط مهندس محاسب محاسبه مي‌شود ولي تقريباً‌ حدود 15 سانتي‌متر مي‌شود ولي در جاهاي ديگر ستون حدود 25 سانتي‌متر مي‌باشد. قبل از بتن ريزي بايد حتماً‌ يك بار ديگر فاصله محور آرماتورهاي ريشه كنترل گردد كف پي ‌و آرماتورها كنترل گردد و مواد زائد از آن خارج شود. بست‌هاي اتصال بايد كنترل گردد و در مواقع قالب برداري دقت شود تا بتن تازه ريخته شده شالوده آسيب نبيند و قالب‌ها تكه تكه و به آرامي جدا شود. اگر از قالب آجري استفاده شود و ورقه نايلون روي آجر كشيده نشده است بهتر است از آجرها صرف نظر شود و اقدام به برداشت آجرها نمائيم زيرا در اين صورت آجر به بتن كاملاً‌ چسبيده و جدا كردن آن غير ممكن است و اگر قبل از سخت شدن بتن بخواهيم آجرها را جدا كنيم حتماً‌ به پي آسيب خواهد رسيد. چگونه شبكه ميل گرد ستون را به ريشه متصل كنيم؟ بعد از اجراي فنداسيون و گذاشتن ميله گردهاي ريشه اگر بخواهيم ميله‌گردهاي ستون را كنار ميله‌گردهاي ريشه قرار دهيم به اندازه كلفتي ميله گرد ريشه ستون از محور خود منحرف خواهد گرديد كه اگر لاين انحراف در طبقات بالا تماماً‌ در يك جهت باشد ممكن است ستون طبقه پنجم يا ششم چندين سانتي‌متر تغيير مكان كند بدين لحاظ بايد سعي شود كه اين تغيير مكان در هر طبقه بر خلاف تغيير مكان طبقه پايين‌تر باشد .بهتر آن است كه در آرماتورهاي ستون انحناي كوچكي مطابق كل شكل ايجاد گردد آن گاه نسبت به اتصال شبكه ميلگردش ستون به ريشه اقدام گردد تا ستون درست در محل خود جاي بگيرد و كوچكترين انحرافي نداشته باشد اين انحراف به اندازه قطر ميلگرد مي‌باشد.